ویولن سل TF 142 : ویولن سل دارای چهار سیم است ، که در فواصل پنجم تنظیم شده اند: سیم A (زیرترین صدا) ، سیم D ، سیم G و سیم C (بم ترین صدا). رشته A بر روی A3 کوک شده است (دقیقا زیر middle C) ، سیم D بر روی D3 کوک میشود ، سیم Gبر روی G2 کوک میشود و سیم C بر روی C2 کوک می شود (دو اکتاو پایین از middle C ) ، در کل همه سیم ها یک اکتاو پایین تر از ویولا و حدودا یک اکتاو و نیم پایین تر از ویولن هستند.
ویولنسل به طور معمول از چوب ساخته می شود. ویولنسل سنتی دارای یک صفحه رویی از جنس صنوبر است ، صفحه پشتی آن از چوب افرا ساخته میشود ، همچنین در دسته این ساز هم از این چوب استفاده میشود. چوبهای دیگر مانند صنوبر یا بید ، گاهی اوقات برای پشت و کناره های بدنه استفاده می شود.
این ساز نسبت به دیگر سازهای خانواده زهی آرشه ای بزرگتر است و همچنین در بین سازهای مشابه نقش صدای بم را دارد ، که معمولا در ارکسترها پرکاربرد است. ویولنسل که در ابتدای قرن شانزدهم اختراع شده است ، دارای تاریخچه ای بسیار متنوع میباشد. در دوره باروک ، باخ در حال ساختن مجموعه آثاری بی همتا برای این سازها بود. افراد دیگری هم مانند Haydn Schumanm و Brahms در دوره های کلاسیک و رمانتیک از ویونسل در کنسرت ها استفاده کردند. در دوره های اخیر ، نواختن قطعات سولو با این ساز افزایش یافته است و می توان تکنوازی های نوازندگان ویولنسل را در موسیقی پاپ ، مدرن و راک مشاهده کرد.
