انواع پیک های گیتار در شکل ها، ضخامت ها و متریال های مختلف هستند. پیک های فوق نازک، نازک، مدیوم، سنگین و فوق سنگین برای شما فراهم شده است.
اما چطور می توانید پیک هایی را انتخاب کنید که متناسب با نیازهایتان باشند؟ پاسخ به این سوال بستگی به نوع استفاده ی شما دارد.برای مثال، اگر قطعاتی که اجرا می کنید استرامینگ و ریتم نوازی زیادی دارند، بهتر است
از پیک های نازک یا فوق نازک استفاده کنید. مزیت این پیک ها در انعطاف آن هاست. با پیک های نازک دیگر نگران تناسب پیک بین انگشتانتان نخواهید بود (پیک های سنگین و فوق سنگین هم به همین شکل هستند). این موضوع باعث می شود پیک های نازک و فوق نازک انتخاب ایده آلی برای گیتاریست های مبتدی باشند.
اگر طرفدار صدای استرامینگی که پیک های نازک تولید می کنند نیستید، می توانید از پیک های مدیوم استفاده کنید.
آیا علاقمند به سبک های راک، هارد راک و هوی متال هستید؟ در این صورت می توانید پیک های سنگین یا فوق سنگین را استفاده کنید. این پیک ها برای گیتاریست های راک ایده آل هستند، چرا که می توانند فشار سیم ها را تحمل کنند و به این ترتیب شما می توانید آکوردها یا نت ها را با سرعت بسیار بیشتری اجرا کنید. به علاوه، با پیک های سنگین تر شما راحت تر می توانید داینامیک های صدا را تغییر دهید. پیک های سنگین و فوق سنگین برای اجرای پاور کوردهای میوت شده هم ایده آل هستند.
جنس پیک های گیتار هم می تواند روی صدا تاثیرگذار باشد. برای ساخت پیک ها از متریال های متنوعی استفاده می شود، از فولاد گرفته تا اکریلیک. بهتر است چند نمونه از آن ها را امتحان کنید تا ببینید کدامشان صدای مناسبی به شما می دهند.
همچنین انواع پیک ها در شکل های استاندارد، مثلثی، نوک تیز و قطره ای وجود دارد. پیک های استاندارد رایج ترین نوع پیک ها هستند، نوک گرد و سطح نسبتا پهن آن ها برای استایل های زیادی مناسب است. پیک های مثلثی سطح بزرگ و نوک گردی دارند که باعث می شود برای استرامینگ و ریتم نوازی ایده آل باشند. پیک های تیز می توانند بزرگ یا کوچک باشند. این پیک ها به واسطه ی تاثیر قدرتمندی که روی سیم ها می گذارند و توانایی شان در تاکید روی فرکانس های بالا شناخته می شوند. پیک های قطره ای کوچک هستند و نوک آن ها گرد است که باعث می شود به خوبی بتوانید آن را بین انگشتانتان بگیرید.
