سيم هاي سفيد (Do) وهنگام با قطر 18/0 ميلي متر و گاه ضخيم تر، از جنس فولادي در دو نوع با روکش کروم و بدون روکش موجود مي باشد.
البته انواع سيم فقط به اين دو نوع منحصر نميشود و آلياژ هر قرقره سيم با قرقره ديگر متفاوت است و معمولا نوازندگان با روشهاي خاص خود کيفيت آلياژ را حدس ميزنند.
گاه آنرا در معرض اتش ميگيرند و بعضي لَختي سيم و فر نخوردن آنرا مطلوب مي دانند. معمولا صداي سيم هاي بدون روکش کروم زنگ دارتر, بازتر و شفاف تر است وسيم هاي روکش دار صدايي تميزتر و قدري گرفته تر و البته با صداي اضافه کمتر و مناسب براي ضبط دارد که نوازندگان مي توانند با در نظر گرفتن صداي سازشان، فشار پنجه و مضراب، سليقه شخصي و موارد ديگر نوع و ضخامت سيم هاي سفيد را انتخاب کنند.
در بعضي از موارد از سيمهاي با قطر 19/0 و 20/0 ميليمتر و گاه ضخيم تر نيز استفاده مي شود.
سيم هاي زرد ( قرمز) (Sol) معمولا با قطر 20/0ميلي متر و بم با قطر 35/0ميلي متر از جنس برنز مي باشند.
براي تار تا 30 سال قبل از جنس برنجي که زرد رنگ بودند استفاده مي شد که صداي کم زنگ تري داشت و کيفيت بهتر صداي سيمهاي برنزي جديد باعث از رده خارج شدن سيمهاي برنجي شد ولي اسم آن يعني سيم زرد باقي ماند.
گاه نوازندگان با توجه به نکات مذکور از قطر 22/0ميلي متر براي سيم هاي زرد وقطر 38/0 و 40/0 ميلي متر براي سيم هاي بم نيز استفاده مي کنند .
قطر سيم هاي زرد معمولا 0/2 ميلي متر از سيم هاي سفيد بيشتر مي باشند.البته مدتي است که سيمهايي با ضخامت هاي اعداد فرد بين شماره هاي زوج در بازار مشاهده ميشود که براي نوازندگاني که داراي گوشهايي حساس و دقيق هستند راهگشاست.
بطور کلي سيمهايي که در تار و سه تار استفاده ميشوند سيم هايي براي مصارف صنعتي بودند ولي در حال حاضر شرکت هايي وجود دارند که علاوه بر سيم هاي صنعتي، سيم ساز (Music Wire) هم توليد مي کنند؛ از جمله وبر(Weber) در فرانسه و شرکت پيراميد(Pyramid) در آلمان.
